ความฝันสวยหรู แต่ชีวิตอดสูกว่าความจริง

วันนี้จะพามารู้จักหนังไทยที่เผยปัญหาวงการมวยได้สมจริงจนน่ากลัว ด้วยการฉายภาพเมื่อ 20-30 ปีก่อน ยุคที่ “การพนัน” มีอำนาจสั่ง “ล้มมวย” โดยตั้งชื่อเรื่องตามชื่อศิลปะมวยไทยประจำถิ่นของอำเภอหนึ่งในจังหวัดสุราษฎร์ธานีนั่นคือ “ไชยา”

หเรื่องเริ่มต้นที่มิตรภาพและความรักในกีฬามวยของเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่ง ได้แก่ เผ่า เปี๊ยก และ สะหม้อ ทั้งสามโตมากับศิลปะมวยไชยา และมีความฝัน คือ การได้ขึ้นชกบนเวทีราชดำเนินตามรอยพี่ชายของเผ่า ผู้เป็นฮีโร่ของพวกเขา

เมื่อทั้งสามได้เดินทางไปอยู่ค่ายมวยที่กรุงเทพฯ พวกเขากลับพบว่า โลกแห่งความเป็นจริงของวงการมวยไทย มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เพราะผลแพ้ชนะไม่ได้มาจากวินัยในการซ้อม ไม่ได้มาจากการชกด้วยเทคนิคหรือแม่ไม้มวยไทย แต่มันขึ้นอยู่กับ “การพนัน” ที่มีราคาต่อรองเป็นตัวกำหนดว่านักมวยแต่ละคนต้องชกอย่างไร

ที่แย่ไปกว่านั้น เปี๊ยกและสะหม้อต้องหลุดออกวงจร “นักมวย” เบนเข็มเข้าสู่การเป็น“นักเลง” อย่างเต็มตัว เพียงเพราะเปี๊ยกต่อยไม่ได้ดั่งใจ  เปี๊ยกและสะหม้อต้องทำงานที่ทรยศต่อกีฬามวย  คือ มีหน้าที่ติดต่อนักมวยให้ “ล้มมวย” หากนักมวยเล่นด้วยก็ไม่มีปัญหา หากนักมวยคนใดไม่ยอมพวกเขาก็จะซ้อมหรือวางยา หรืออาจถึงขั้น“ฆ่า” ในขณะเดียวกัน เผ่า ซึ่งเป็นคนเดียวที่มีอาชีพ “นักมวย” ก็ต้องเจอกับเรื่องร้าย เมื่อเจ้าของค่ายมวยสั่งให้เขา “ล้มมวย” พร้อมกับสร้างปมคาใจสำคัญด้วยการบอกว่า “พี่ชายผู้เป็นฮีโร่ของเขาก็เคยล้มมวย”

สามหนุ่มผู้รักศิลปะมวยไชยาจะเผยให้ผู้ชมเห็นว่า “การพนันมีอานุภาพต่อวงการมวยไทยเพียงใด” การตัดสินใจของเผ่าจะสะท้อนให้เห็นว่า วงจรนี้ คือเรื่องปกติของวงการมวย

ร่างกายที่พ่อแม่ให้ คือ อาวุธของมวยไทยที่เรามี

ร่างกายของคนเรา ประกอบด้วยอวัยวะต่าง แต่ใช้เป็นอาวุธได้ก็มีแต่ ท่อนแขน ฝ่ามือ นิ้วมือ หมัด เล็บ ศอก ไหล่ ส้นมือ สันมือ หลังมือ เข่า แข้ง หลังเท้า ฝ่าเท้า ปลายโต่ง ปลายเท้า ส้นเท้า ตาตุ่ม สันเท้า

ท่อนแขน  แขนท่อนล่างตั้งแต่ใต้ศอกลงไปถึงข้อมือ ใช้ฟัน สับ กด ปัด เปิด หนีบ

ฝ่ามือ   ด้านในที่มีลายมือ ใช้ผลัก ปัด ตบ กระแทก กด รัด บีบ

นิ้วมือ   นิ้วมือทั้งห้านิ้ว ใช้ทิ่ม ควัก จับ กด จิก บีบ

หมัด  การรวมนิ้วมือทั้งห้านิ้วด้วยการกำมือ ใช้ต่อย ทุบ กระทุ้ง กระแทก เขก โขก กด เหวี่ยง ดัน

ศอก  การงอแขนให้เป็นมุม ใช้กด กระแทก งัด แทง ปัก ฟัน สับ เฉือน เหวี่ยง รับ วาง

สันมือ  ด้านข้างของฝ่ามือ ทางด้านโคนนิ้วก้อยจนถึงข้อมือ ใช้สับ ฟัน กระแทก ปัด

ส้นมือ  บริเวณข้อมือด้านในที่มีลายมือ ใช้ผลัก กระแทก

หลังมือ  มือทางด้านที่ไม่มีลายมือ ใช้ตบ ปัด เปิด

เข่า   ใช้กระแทก กระทุ้ง ยัด โยน เหวี่ยง รับ

แข้ง  ตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นไปจนถึงใต้เข่า ใช้เหวี่ยง ฟาด(เตะ)

หลังเท้า  ตั้งแต่ข้อเท้าลงไปทางด้านเล็บเท้า ใช้พร้อมกันกับการเหวี่ยงแข้ง สะบัดแข้ง

ฝ่าเท้า  บริเวณส่วนที่ใช้ยืน ใช้ยืน ถีบ ยัน เหยียบ รับ

ปลายโต่ง  บริเวณส่วนด้านใต้ฝ่าเท้าใกล้นิ้วเท้า ใช้ฉัด ถีบ ยัน กระแทก เตะ

ปลายเท้า  บริเวณปลายหัวนิ้วเท้า ใช้เหน็บ จิก ครูด

ส้นเท้า  บริเวณด้านล่างร้อยหวาย ไปจนถึงด้านใต้ที่ใช้ยืน ใช้ปัก ถีบ เตะ เหยียบ ยัน กระตุก เหวี่ยง กด

ตาตุ่ม  บริเวณก่อนถึงส้นเท้าด้านร้อยหวาย ใช้ปัด เตะ

สันเท้า  บริเวณด้านข้างตั้งแต่ข้อนิ้วก้อยเท้าจนถึงส้น ใช้กระแทก ยัน กด

ศีรษะ   กระโหลกบริเวณด้านข้างด้านบนตรงกับใบหู ใช้กระแทก โขก กด

ไหล่   หมายถึงบริเวณหัวไหล่ ใช้ดัน กระแทก(คาง)

สะโพก  หมายถึงบริเวณกระดูกเชิงกราน ใช้กระแทก หนุน (เหวี่ยง) ทับ